Του θεριστή… (του Μάρκου Μπόλαρη)

Μου εντυπώθηκε στο μυαλό , από τα μικράτα μου, εκείνη η ευαγγελική φράση που διαπιστώνει ότι «ιδού αι χώραι λευκαί εισίν έτοιμοι ήδη προς θερισμόν», και σήμερα δημοσιεύματα τοπικών εφημερίδων την ξανάφεραν μπροστά μου, αφού οι αναφορές αναδεικνύουν έναν θεριστή , που επιστρατεύτηκε πριν από σαράντα τέσσερες χρόνους γιά την διακονία θερισμού των λευκών χωρών, στον παπά Χρήστο τον Μάνθο αναφέρομαι,

τον πρωτοπρεσβύτερο και πνευματικό , που διακόνησε αόκνως τον Λαό του Θεού ως εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Σερρών και ήδη συνταξιοδοτείται , χωρίς βεβαίως να εγκαταλείψει ως ο ποιμήν ο καλός τα πνευματικά του παιδιά !

Καταπιάνομαι να σχεδιάσω αυτό το σημείωμα γνωρίζοντας ότι

μιά ζωή άοκνης ιερατικής παρουσίας αμή και ποιμαντικής παρρησίας,

μιά ζωή ισταμένης ενώπιον του ιερού θυσιαστηρίου ιερουργίας και άγρυπνης εν ταυτώ θυσιαστικής διακονίας στην ενορία,

μιά πορεία πνευματική μαζί με τον Λαό του Θεού , πορεία σε χαρές και λύπες, σε αρρώστιες και δυσκολίες,

πορεία αγιαστική και παρακλητική,

τέτοια μιά συνοδοιπορία σε τούτους τους χαλεπούς καιρούς και τους χρόνους δεν είναι δυνατόν να περιγραφεί σε ένα σημείωμα !

Έτσι κι αλλιώς το πνεύμα όπου θέλει πνεί και πώς να το συλλάβεις γιά να το αποτυπώσεις σε μιά ηλεκτρονική κόλλα χαρτιού !

Τούτον τον άξιο λειτουργό της Εκκλησίας του Χριστού τον γνώρισα φοιτητής ών , στο πρώτο του ξεκίνημα , όταν νεοχειροτονημένος διάκονος υπηρετούσε στην ενορία μας, στον Τίμιο Σταυρό των Σερρών , εκεί όπου παντρεύτηκαν οι παππούδες μου κι οι γονείς μου, εκεί όπου βαφτίστηκα κι εκεί όπου ξεπροβόδισα στην έξοδό τους τους πεφιλημένους μου, εκεί στον Τίμιο Σταυρό, πρωτοδιορίστηκε ο παπά Χρήστος , με την ευλογία του Γέροντος Μητροπολίτου Σερρών Κωνσταντίνου του Καρδαμένη , Κωνσταντινουπολίτη το γένος,

κι ύστερα ως ιερέας στην ενορία του Άη Δημήτρη του Μυροβλύτη, σήκωσε τα μανίκια και στρώθηκε στην δουλειά !

Μιά λειτουργία η παρουσία του, έργο του λαού η λειτουργία, μιά προσφορά στον λαό , με αναφορά και κέντρο αναφοράς την Θεία Λειτουργία, ήγουν την Θεία συγκατάβαση, αφού η Εκκλησία σώμα Χριστού υπάρχει και Ναύς σωτηρίας τοις γε ναυτιλομένοις !

Τον ακολούθησα και τον παρακολούθησα,

άλλοτε εκ του σύνεγγυς κο άλλοτε πάλιν εξ αποστάσεως,

λόγω των κύκλων της καθημερινότητάς μας,

τούτον τον θεριστή των λευκών χωρών, ευαγγελίζεσθαι πτωχοίς απεσταλμένον, να γνοιάζεται γιά την ευπρέπεια του Οίκου Του,

γιά τον καλλωπισμό και την επέκτασή του,

γιά την αγιογράφηση , την ωραιότητα και την κατάνυξη,

να προίσταται αγρυπνιών κατά την Αγιορειτική τάξιν, να εκδίδει ενοριακό περιοδικό ,

να οργάνωνει την κατήχηση νέων και μεγαλυτέρων, να αναψύχει ψυχές με τον μεστό θεολογικό του λόγο, να οργανώνει την κοινωνική παρέμβαση γιά τους αναγκεμένους, σιωπηρώς ,

τίποτε εις το θεαθήναι τοις ανθρώποις,

η βοήθεια στον συνάνθρωπο δεν είναι καθήκον , απαύγασμα αγάπης είναι , κατάθεση ψυχής ,

της ενοριακής βιοτής καρπός ,

τη πτωχεία τα πλούσια, τη ταπεινώσει τα υψηλά, όπου το βίωμα και η μυστηριακή μετοχή εκφράζεται αγαπητικά,

η έγνοια για τα παιδιά υπαγόρευσε την ίδρυση της θερινής αγκαλιάς στην κατασκήνωση της Χρυσοπηγής ,

όταν οι άλλοι αποχωρούσαν κι εγκατέλειπαν το βουνό, ο παπά Χρήστος ζώστηκε την ποδιά για να στήσει από την αρχή τον κατασκηνωτικό χώρο,

να λειτουργήσει τον Άγιο Σιλουανό,

να αναψύξει σωματικά και πνευματικά τα παιδόπουλα της ενορίας, καρπός αγάπης η Χριστού Πηγή που ξανακατποφορεί,

ώρα τους καλή , δίπλα του σταθήκαν ωραίοι συμπολίτες μας, άλλοι με ανιδιοτελή προσφορά εργασίας, άλλοι στιβαροί χορηγοί οικονομικώς,

ο εγκαταλελειμμένος για δεκαετίες χώρος μετατράπηκε σε χαρά Θεού,

ως εν τω όρει τω Θαβώρ , ανάβασις,

η έγνοια του πατέρα , εις σωτηρίαν και αγιασμόν, έγνοια κι όταν φουρτουνιάζει ο καιρός , έγνοια και στην καλωσύνη, άλλωστε,

απείραστος κανείς ποτέ δεν αγίασε,

άνελε τους πειρασμούς και ουδείς ο σωζόμενος,

και στην φουρτούνα επί κυμάτων περπάτησε ο Πέτρος, το χέρι άπλωσε , ο Χριστός παρών ,

τότε και τώρα, εις τι εδίστασας ολιγόπιστε,

μια ζωή θυσιαστική , συνεχίζεται,

ο παπά Χρήστος συνεχίζει, τι κι άν είναι συνταξιούχος, ο παπάς δεν συνταξιοδοτείται ως λειτουργός ποτέ, η συνταξιοδότηση τα διοικητικά αφορά,

ώριμος τώρα πνευματικά περισσότερο παρά ποτέ,

με τις εκ νεότητος Αγιονορείτικες αναφορές στην Φοβερά Προστασία της Κυρά Παναγιάς,

όχι δεν τίς έχει ανάγκη αυτές τις γραμμές ο λευίτης του Χριστού, γνωρίζω ότι μαλωμένος είναι με την δημοσιότητα,

για εμάς τις γράφω, για τους λοιπούς ,

πλημμυρίζει ο τόπος αρνητικά και δυσώδη δημοσιεύματα,

μόνον το μαύρο και το γκρί διεκδικούν πρωτοσέλιδα την σήμερον,

γιά εμάς τις γράφω, δεν ζητείται ελπίς, υπάρχει, δίπλα μας , θεριστές, των λευκών χωρών, συνάνθρωποί μας με ψυχή ,

που τιμούν τον Τόπο,

τιμούν την δοθείσα Παρακαταθήκη ,

σέβονται την διαχρονία της Ιστορία μας,

διακονούν την Ελληνίδα Γλώσσα,

αναθρέφουν τα Ελληνάκια με αρχές σ’ ένα κόσμο που τις απαξιώνει,

δίπλα μας άνθρωποι με φιλότιμο που υπηρετούν τον άνθρωπο, στο σχολείο και στο νοσοκομείο,

άνθρωποι με μεράκι στο δημόσιο και στο δικαστήριο, στην αγορά και στο αμπέλι ,

άνθρωποι με αφοσίωση στην υπεράσπιση της πατρίδας, όχι δεν χάθηκε η ελπίδα,

κι ας μαυρίζουν με αρνητισμό τα δελτία ειδήσεων,

είναι πολλοί , ωσάν τον παπά Χρήστο ,

ευλογείτε , παπά μου,

οφειλέτες υπάρχουμε της αγάπης σου,

ευχαριστούμε που ωραίζετε

με την παρουσία σας τον Τόπο !

META MAGAZINO: Διαβάστε εδώ το καλοκαιρινό τεύχος

• Για να μαθαίνετε πάντα όλα τα νέα, κάντε like στη σελίδα μας olanea.gr