Των χρωμάτων η μουσική …(του Μάρκου Μπόλαρη)
– Ακούς, με ρώτησε.
– Τι ν’ ακούσω ;
– Τα χρώματα !
– Μιλούν τα χρώματα ;
– Τραγουδούν !
– Τραγουδούν ;
– Προσήλωσε την ματιά, σιώπησε
και θα τ’ ακούσεις!
Είχε ημίφως στο Μακρυναρίκι, την προς το νοτιά προσθήκη στο Καθολικό. Από τα παραθύρια έμπαινε το πρωινό φώς λοξά. Ένας αναιμικός χειμωνιάτικος ήλιος είχε προβάλλει από τις κορφές του Μενοίκιου.
Είχαμε αντιδωρίσει.
Ο λαός που εκκλησιάστηκε, σχεδόν όλος, κινούνταν προς το αρχονταρίκι.
Έστρεψα την ματιά , εστίασα στην τοιχογραφία και ανέγνωσα εκφώνως :
– Πύρ , χάλαζα, χιών, κρύσταλλος, πνεύμα καταιγίδος…
Ο ζωγράφος είχε χρωματικά αποτυπώσει τα φαινόμενα της φύσεως !
Τότε τα πρωτόβλεπα! Κινηθήκαμε σιγά -σιγά δυτικά.
Ο σχολιασμός δίπλα από τις ζωγραφιές μας ενημέρωνε:
– Τα όρη και πάντες οι βουνοί, ξύλα καρποφόρα και πάσαι κέδροι …
Και στα μάτια μας ξεδιπλώνονται ταπεινοί λόφοι και ψηλοί βουνοί, όρη χιονισμένα κι όρη δασωμένα, δάση βαθυπράσινα και δέντρα κογιώ – λογιώ , δέντρα κωνοφόρα αειθαλή και δέντρα φυλλοβόλα καρποφόρα, η οικολογία παρούσα στους τοίχους του ρωμέικου μοναστηριού, η έγνοια του Κόσμου , η ωραιότητα του κόσμου, τραγουδισμένη με χρώματα !
Ένας λιθόχτιστος τοίχος, ένας τοίχος με την τέχνη και την μούσα, με το πινέλο και τα χρώματα, ένα απλό πετροντούβαρο, πώς ντυμένο με λάσπη στα χέρια ενός αγιογράφου γίνεται ζωγραφικό έργο, πώς ο σοβάς τρέπεται σε καλλιγραφημένο επί περγαμηνής κώδικα ;
Ακολούθησα τους στίχους , όπως τον μίτο η Αριάδνη!
Τέρψη κι αγαλλίαση!
– Τα θηρία και πάντα τα κτήνη, ερπετά και πετεινά πτερωτά …
Γιόμισε η πλάση με ζουγραφιές όλων των ειδών του ζωικού βασιλείου, λιοντάρια και λύκοι, αρκούδες κι ελέφαντες, πρόβατα και γίδες, άλογα και γαϊδουράκια, αετοί και χελιδόνια, παγώνια και κοτσίφια, δελφίνια και φώκιες …
Χρώματα και πινέλα , κι ένας ταπεινός ζουγράφος, σε δύστηνους καιρούς, θύελλες στους ορίζοντες, σεισμοί, λοιμοί , καταποντισμοί, εισβολές και σφαγές , Βούλγαροι και Οσμανλήδες, Νορμανδοί και Καταλανοί, Σέρβοι κι Ούγγροι, εμφύλιοι πόλεμοι, ο Μαύρος Θάνατος πάνω απ’ την ανθρωπότητα, οι Αυτοκρατορίες και τότες και τώρα, οι αυτοκρατορίες πέφτουν, οι ψυχές αθανατίζουν, πόση δύναμη έχει η ψυχή, χρώματα και πινέλα, με κέφι και με μεράκι ή μήπως με πίστη κι με ευλογία χαρισμάτων, ή πάλιν μήπως κι αυτό κι εκείνα, …
– Βασιλείς της γής και πάντες λαοί, άρχοντες και πάντες κριταί γής …
Και να πού το ταπιτσερί του τοίχου πλουμιστούς αναπαριστά αρχοντάδες και βασιλιάδες έχει ζουγραφισμένους πάνω στ’ αλόγατα, δικαστάδες μετά και κριτές, ποιός ξέρει εάν είναι αδέκαστοι και ποιός όχι.
Δείτε επίσης: ΣΕΡΡΕΣ: Με αφιέρωμα στον Γ.Καφταντζή συνεχίζονται τα μαθήματα κλασικής παιδείας
– Νεανίσκοι και παρθένοι, πρεσβύτεροι μετά νεωτέρων …
Να, κορ’τσούδια και κοπελιές , να άγουροι αμούστακοι νεανίσκοι και παλικάρια, ένας πίνακας στο πετροντούβαρο, ένα μάθημα ολάκερο λαογραφίας κι ιστορίας, φορεσιές αντρίκιες και των γυναικών, στολίδια και κοσμήματα, να κι οι γεροντάδες, άλλα χρώματα κι άλλα ρούχα, το γαρ γήρας ουκ έρχεται μόνον,
– Αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω και κιθάρα
Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω και χορώ , αινείτε αυτόν εν χορδαίς και οργάνω …
Χορό έστησαν , κυκλικό χορό , καταπώς από τους αρχαίους χρόνους, κυκλοτερής η κίνηση, να το νταούλι, αινείτε αυτόν εν τυμπάνω , πανήγυρις, στήθηκε ολάκερη πανήγυρις, με χρώματα και πινέλα, να το νταούλι, τον ρυθμό δίνει,
του Δαβίδ οι στίχοι,
Ψαλτήριον το τερπνόν,
μιλούν τα χρώματα, τάχατες,
γίνεται , πώς να γίνεται τούτο,
να κι ο ζουρνάς,
Σερριώτικος είναι ο χορός τούτος,
εν ήχω σάλπιγγος,
εν ήχω αυλού ή δίαυλου,
στα Σέρρας πάντως όλους τους τελευταίους αιώνες μέχρι τα νύν,
όταν στήνεται παναίρ, και διά τους επήλυδες ολογράφως πανηγύρι, στα Σέρρας,
με ζουρνάδες σε ζυγιά και νταούλι,
να, μάρτυρες αψευδείς τα χρώματα,
χρώματα και χρωστήρες,
«εν αήχω φωνή»,
τούτο πάλιν το παράδοξο της άηχης φωνής
από την Δαμασκό φτάνει ως εμάς ,
διά χειρός Ιωάννη,
και τα χρώματα στήνουν γιορτή,
Αινείτε τον Κύριον,
πόσους αιώνες άραγες από τότες,
στήνουν γιορτή εν τυμπάνω και χορώ,
πανηγύρι με νταούλι και ζουρνάδες,
να κι οι νεανίσκοι, να κι οι κοπελιές,
τους γεροντάδες παρασύρουν επιχειρούν,
τους παρασέρνουν στον χορό,
ήχος εορταζόντων,
ακούραστοι σε τούτον τον χορό αινέσεως,
ζωντάνεψε ο τοίχος,
πύρ, χάλαζα , χιών
Γενάρης ο καιρός, χιονοβρόχια και παγωνιές,
τα όρη και πάντες οι βουνοί
στο ριζοβούνι του Μενοίκιου, σε βαθύσκιωτη χαράδρα, πάνω σε ριζιμιό χαράκι,
κι ο ρόχθος προαιώνιος του πλατανορέματος που κατρακυλά βράχο τον βράχο ίσαμε τον κάμπο,
κόσμος , εξ ού κόσμημα,
το κάλλος του κόσμου κι εμείς εραστές του κάλλους,
τα χρώματα τραγουδούν,
Αινεσάτωσαν το όνομα αυτού,
κι ο ζουρνάς σηκώνει φωνή , διαπεραστικός ήχος,
ήχος πρώτος, αναστάσιμος, αρχαγγελικός,
το νταούλι επιβεβαιώνει,
ρυθμικά και επιβλητικά, τον τόνο δίνει στο βήμα,
πιάστε το μαντήλι, πρόκληση μετοχής,
χορός διαχρονίας, χορός συμμετοχής,
κι έγινε τα ταπιτσερί μάθημα,
το λιθοντούβαρο σχολειό γίνεται, μυστικό σχολειό,
οικολογίας και ιστορίας, λαογραφίας και μουσικολογίας, θεολογίας και ζωγραφικής,
σχολειό γιά όσους προσηλώνονται,
σιωπούν κι ακούν στη σιγαλιά της ιστορίας,
υπόγειες δροσερές διαδρομές ως επί υδάτων πολλών,
άβυσσος άβυσσον επικαλείται,
άηχες φωνές ,
ήχους των χρωμάτων,
φωνές κάλλους ,
πινέλα καλλοποιά,
μουσικές ωραιότητας ,
Αγγέλων τάχα ή βροτών !
Ο καφές , γύρισε και μου ανήγγειλε,
ο καφές στα σίγουρα κρύωσε !
Προλαβαίνουμε πάντως να τον πιούμε !
Μετά την πανδαισία χρωμάτων και μουσικών,
ήχος αγαλλιάσεως στ’ αυτιά μας,
σπεύδουμε …
Υ.Γ. Η κομπανία των αινούντων εν χορδαίς και οργάνω τοιχογραφία από την Μονή Φιλανθρωπηνών στην νησίδα της Παμβώτιδας λίμνης
Των χρωμάτων η μουσική …(του Μάρκου Μπόλαρη)
Δείτε επίσης: ΟΧΙ στο αντισυνταγματικό bypass για την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ (του Ν. Μαριά)
- Για να μαθαίνετε πάντα όλα τα νέα, κάντε like στη σελίδα μας olanea.gr
