ΣΕΡΡΕΣ-ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: Οι πρώτες μηχανοκίνητες φάλαγγες των Ναζί εισέρχονται στην πόλη
Σαν σήμερα 11 Απριλίου 1941, μετά την υπογραφή συνθήκης της Ελλάδας με τη ναζιστική Γερμανία, οι πρώτες μηχανοκίνητες φάλαγγες εισέρχονται στην πόλη των Σερρών.
Στη φωτογραφία, Γερμανοί στρατιώτες στην πλατεία της του Ι.Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών (Μητρόπολη) πριν αυτός ανακαινισθεί στη σημερινή του μορφή.
Ο ιστορικός Βασίλης Τζανακάρης αναφέρει σε ανάρτησή του:
Από το ημερολόγιο του νομάρχη Σερρών, Κωνσταντινου Μπόνη, σελίδες του οποίου δημοσιεύονται στο βιβλίο «Η ΕΛΛΑΔΑ ΦΛΕΓΕΤΑΙ», διαβάζουμε:
[…] Την πρωίαν της 11ης Απριλίου η πόλις εξημέρωσεν με τας μηχανοκινήτους φάλαγγας εις την κεντρικήν της οδόν και τους γερμανούς στρατιώτας πλυνομένους μετά τον ύπνον των. H χωροφυλακή μας ετήρει την τάξιν. O τροχονόμος ίστατο προ του Δημαρχείου ρυθμίζων την κίνησιν των γερμανικών φαλάγγων ενώ παραπλεύρως του ίστατο γερμανός της στρατιωτικής αστυνομίας. Aι φάλαγγες αύται εκινήθησαν προς Θεσσαλονίκην αυθημερόν.
Εν τω μεταξύ εν Σέρραις είχε συγκεντρωθή όλη η ελληνική δύναμις των οχυρών και όλων των πέριξ τμημάτων. Την πρωίαν της Τετάρτης και προ της εισόδου των Γερμανών υπεχρεώθην να εκδώσω έκκλησιν προς τους καταστηματάρχας ίνα ούτοι ανοίξωσι τα καταστήματά των διότι οι συρρέοντες στρατιώται δεν είχον την δυνατότητα να εξεύρωσι χρήσιμα εις αυτούς είδη, ενίοτε δε δεν κατώρθωνον να εύρωσι και φαγητόν εις τα εστιατόρια. Πολλοί στρατιώται εύρισκον περίθαλψιν εις φιλοξένους οικογενείας των Σερραίων. H έκκλησίς μου ετοιχοκολλήθη και ομολογώ ότι εύρε απήχησιν με αποτέλεσμα την επομένην, ημέραν Πέμπτην, τα καταστήματα να ξαναλειτουργήσουν.
Με την είσοδον των Γερμανών εις την πόλιν των Σερρών οι στρατιώται μας εκυκλοφόρουν εις τας οδούς καθ’ ομάδας. Οι Γερμανοί ηθέλησαν να καλύψωσι τους λάκκους των οδών της πόλεως και αντί να αποταθούν εις την Δημαρχίαν περισυνέλεξαν έλληνας στρατιώτας τους οποίους εχρησιμοποίησαν ως υποζύγια αναγκάζοντάς τους να μεταφέρουν αμμοχάλικον διά κάρρων συρομένων και ωθουμένων υπό στρατιωτών μας. Τούτο εξηρέθισεν τους πάντας.
Kατόπιν διαταγής των Γερμανών οι έλληνες στρατιώται συνεκεντρώθησαν εις τας δύο στρατώνας, εκείνης του Πεζικού και εκείνης του Iππικού συντάγματος. Εκεί υπήρχον οι στρατιωτικοί κλίβανοι των οποίων τον διευθυντή ‒δεν ενθυμούμαι βαθμόν και όνομα‒ εφοδίασα με φορτηγόν αυτοκίνητον από αυτά του ETYEM. Aι αποθήκαι τροφίμων του στρατού διασωθείσαι από την λεηλασίαν τη επεμβάσει μου κατά την 9ην Απριλίου, εχρησίμευσαν διά την παρασκευήν συσσιτίου εις τους στρατιώτας καθώς και άρτου. Και ούτω ο στρατός δεν επείνασεν κατά τας ολίγας ημέρας του περιορισμού του.
Την ιδίαν πρωίαν (της 11ης Απριλίου, ημέραν Παρασκευήν) αφίχθη εις γερμανός επιτελής αξιωματικός ίνα μεριμνήση περί καταλυμάτων του ακολουθούντος στρατηγού και του επιτελείου της Μεραρχίας. Συνήντησα τούτον εις το Δημαρχείον. Eρρυθμίσαμεν τα της διαμονής τού διά της πόλεως των Σερρών διερχομένου επιτελείου. Με τον ίδιον επισκέφθημεν το πρόχειρον νοσοκομείον τραυματιών εις το κτίριον του Γυμνασίου Aρρένων. (Οι εις Σέρρας ευρισκόμενοι τραυματίαι και ο οπλισμός των νοσοκομείων είχον ήδη μεταφερθή διά του Tσάγεζι εις Aθήνας μέχρι της 9ης Απριλίου.)
Eις το πρόχειρον πλέον αυτό νοσοκομείον μαζί με ολίγους εναπομείναντας τραυματίας και ασθενείς των οχυρών, άρτι διακομισθέντας, ενοσηλεύοντο και επτά γερμανοί τραυματίαι, αιχμάλωτοι των μαχών των οχυρών. Eις ερώτησιν του ταγματάρχου άπαντες οι γερμανοί τραυματίαι του εξέφρασαν την ικανοποίησίν των διά την περίθαλψιν της οποίας έτυχον από το ελληνικόν επιστημονικόν και υπηρετικόν προσωπικόν. Eις εξ αυτών, πιθανώς ο πλέον μορφωμένος, ηρέμως του ανέφερεν ότι δεν ήτο δυνατόν να τύχουν καλυτέρας περιποιήσεως από εκείνης που τους είχεν παρασχεθή, αναγνωρίζοντας και τονίζοντας τας δυσχερείας που συναντούν υπό τας συνθήκας ταύτας αι στρατιωτικαί υπηρεσίαι όλων των στρατών.
Πληροφορηθείς εν συνεχεία ότι μετ’ ου πολύ αφικνείται ο στρατηγός διοικητής της Μεραρχίας εις τα γραφεία της αντιστοίχου ελληνικής παρεκάλεσα τον γερμανόν ταγματάρχην να με παρουσιάση εις αυτόν άμα τη αφίξει του διότι ήτο ανάγκη να εξασφαλίσω τα της συντηρήσεως του πληθυσμού. Όντως άμα τη αφίξει του γερμανού στρατηγού με επαρουσίασεν εις αυτόν. Εις ερώτησίν του εάν έχω επιθυμίαν τινα του ανέφερα τας ανάγκας της πόλεως ιδία το ζήτημα της διατροφής του λαού και εζήτησα να κινούμαι ελευθέρως εντός του Νομού. Πλην τούτου εζήτησα ελευθέραν κυκλοφορίαν των φορτηγών αυτοκινήτων των μεταφερόντων τρόφιμα διά τον λαόν και άλλα παρεμφερή ζητήματα. Διέταξε αυθωρεί τον υπασπιστήν του να με εφοδιάση με όλας τας απαιτουμένας αδείας κυκλοφορίας και ό,τι άλλο εζήτησα διά την εξυπηρέτησιν του λαού, πράγμα που έγινε εις διάστημα ολίγων λεπτών. Oύτω νυχθημερόν τα αυτοκίνητα του ETYEM μετέφερον άλευρα εις όλας τας κοινότητας αι οποίαι αρτοδοτούντο από την πόλιν των Σερρών […]
Σε όλες τις γέφυρες πάνω από τον ποταμό Στρυμόνα είχαν κιόλας εγκατασταθεί γερμανικές φρουρές, που συνέχισαν να επιτρέπουν τη διέλευση των προσφύγων προς τη μεριά της Θεσσαλονίκης. «Oύτω διεπεραιώθησαν πέραν του ποταμού δικαστικοί, δικηγόροι κλπ.», σημειώνει στο ημερολόγιό του ο Μητροπολίτης Κωνσταντίνος.
Η απόφαση για την είσοδο στρατευμάτων στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη έγινε επίσημα γνωστή στη Βουλγαρία στις 12 Απριλίου. Την επομένη σε ολόκληρη τη χώρα έγιναν δοξολογίες «επί τη απελευθερώσει της Μακεδονίας, της Θράκης και των δυτικών επαρχιών».
Στη Σόφια οι εφημερίδες έκαναν γνωστή την απόφαση με απανωτές εκδόσεις, ενώ αναφέρονταν στα δεσμά του σερβικού και του ελληνικού λαού, που τώρα έσπαζαν με τους «υποδουλωμένους λαούς της Μακεδονίας και της Θράκης να υποδέχονταν μετ’ ενθουσιασμού τον ελευθερωτήν γερμανικόν στρατόν, όστις προ εικοσαετίας ήτο πάλιν αδελφός των Βουλγάρων εν όπλοις».
Οι Γερμανοί, παρά τις διαβεβαιώσεις του Γερμανού διοικητή της Δράμας, που δήλωνε πως «ο Φύρερ αγαπά την Ελλάδα και εγαλουχήθη εις τα νάματα του ελληνικού πνεύματος», αλλά και του στρατηγού φον Λάρις, που διαβεβαίωνε με τον πλέον κατηγορηματικότερο τρόπο «ότι ο Φύρερ ουδέποτε θα διαπράξη την αδικία να σας παραδώσει στους Βουλγάρους», είχαν επιτρέψει στον στρατό του Βόριδος να μπει στην Eλληνική Μακεδονία και εν ονόματι δήθεν της «τήρησης της ασφάλειας και της τάξης» να καταλάβει ολόκληρη την περιοχή ανατολικά του Στρυμόνα εκτός από μια λωρίδα γης κατά μήκος των ελληνοτουρκικών συνόρων, έκτασης 2.800 τετρ. χλμ., που με διοικητική πρωτεύουσα το Διδυμότειχο θα παρέμενε υπό γερμανική κατοχή.
Δινόταν έτσι η δυνατότητα αλλά και η ευκαιρία στους Βουλγάρους να προχωρήσουν σε έναν πραγματικό αφελληνισμό και σε μια ανεξέλεγκτη γενοκτονία των κατοίκων της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης, που όμοιά της δεν θα είχε γνωρίσει ποτέ ο τόπος. Κιόλας, βουλγάρικη κυβέρνηση, τύπος και λαός μιλούσαν «περί απελευθερώσεως των Ελλήνων Mακεδόνων και Θρακών και των εγκατεστημένων από εικοσιπενταετίας εις την Θράκην και την Μακεδονίαν Ελλήνων της Σμύρνης, του Πόντου και του Kαυκάσου “αδελφών των” από τον ελληνικόν ζυγόν»
Απόσπασμα από το βιβλίο «Η ΕΛΛΑΔΑ ΦΛΕΓΕΤΑΙ» του Βασίλη Τζανακάρη, εκδόσεις Μεταίχμιο
Η.Τ.
-
Για να μαθαίνετε πάντα όλα τα νέα, κάντε like στη σελίδα μας olanea.gr
