fbpx
23.1 C
Serres
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
No menu items!

ΑρχικήSTORIESἩ ἐπανάσταση ἑνός περήφανου λαοῦ (του Μητροπολίτη Θεολόγου)

Ἡ ἐπανάσταση ἑνός περήφανου λαοῦ (του Μητροπολίτη Θεολόγου)

«Ἡ ἑλληνική Ἐπανάσταση εἶναι ἡ πιό πνευματική ἐπανάσταση πού ἔγινε στόν κόσμο. Εἶναι ἁγιασμένη. Ἡ ἐλευθερία, πού γι’ αὐτή θυσιαζόντανε οἱ Ἕλληνες, δέν ἤτανε κάποια ἀκαθόριστη θεότητα, ἀλλά ἤτανε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός».
(Φώτης Κόντογλου. Ἡ πονεμένη Ρωμηοσύνη).

Ὁ ἔνδοξος Ἑλληνικός λαός στήν ἱστορική του πορεία ἔχει γνωρίσει πολλούς κατακτητές, ἔχει ἀποκτήσει συνείδηση τί θά πεῖ σκλαβιά καί ἔχει χύσει πολύ αἷμα γιά τήν πολυπόθητη κάθε φορά ἐλευθερία του. Ἔτσι γνωρίζει τή μεγάλη σημασία καί ἀξία τῆς εἰρηνικῆς καί ἐλεύθερης ζωῆς. Ἡ Ἐθνεγερσία τοῦ 1821 συνδέθηκε ἄρρηκτα μέ τήν ἕως θυσίας ἀπόφαση γιά τήν ἀνάκτηση τῆς ἐλευθερίας τοῦ καταδυναστευμένου ἀπό τή μακραίωνη δουλεία Γένους μας στούς ὀθωμανούς Τούρκους. Ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ γενναῖοι δημιουργοί τῆς ἐποποιΐας τοῦ 1821, ἦταν βαθειά πεπεισμένοι γιά τόν ἱερό σκοπό τῆς Ἐθνεγερσίας, εἶχαν κοινή ἀπόφαση γιά τήν ἐλευθερία ἤ τόν θάνατο, καθώς καί κοινή πίστη στό Θεό καί τήν πρόνοιά Του γιά τήν ἀπελευθέρωση τοῦ Γένους. Στόν ὑπέρτατο αὐτόν ἀγώνα οἱ ἡρωϊκοί πρωτεργάτες τῆς ἐλευθερίας τῆς σκλαβωμένης πατρίδος προσέφεραν μέ θαυμαστή γενναιότητα τήν ἴδια τους τήν ζωή καί ἀπεδύθησαν στόν ὑπέρ πάντων ἀγώνα ἐναντίον τοῦ ἀλλόθρησκου δυνάστη.

Κατά τήν διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας ὁ ὑπόδουλος Ἑλληνισμός, ἡ πονεμένη Ρωμηοσύνη, ὅπως τήν χαρακτηρίζει ὁ Φώτης Κόντογλου, ἀντιστάθηκε στόν σκληρότατο κατακτητή μέ τήν πίστη στόν Θεό, τό ντουφέκι καί μέ τό φιλότιμο. Στίς ἔνοπλες ἐξεγέρσεις πρωτοστατοῦσαν οἱ ἀτρόμητοι κλεφταρματωλοί, ἀλλά κεφαλαιώδης ἦταν καί ὁ ρόλος τῶν Ἐπισκόπων, τῶν ἁπλῶν ἱερέων καί τῶν μοναχῶν. Στήν δεύτερη μορφή ἀντιστάσεως, τήν πνευματική καί ἠθική, ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὑπῆρξε ὁ ἀδιαμφισβήτητος ἡγέτης καί καθοδηγητής. Τό πα-ράδειγμα τῆς αὐτοθυσίας τῶν Νεομαρτύρων στερέωνε τήν πίστη τῶν ὑποδούλων Ἑλλήνων, ἐπιβεβαίωνε τήν ἀξιοπρέπεια καί αἴγλη τῆς φυλῆς μας καί περιόριζε τούς ἐξισλαμισμούς. Ἡ συμμετοχή τῆς Ἐκκλησίας στήν ἀντίσταση κατά τοῦ Τούρκου δυνάστη καί ἡ προσφορά της στήν διαφύλαξη τῆς ἑνότητας καί τῆς συνέχειας τοῦ Γένους ὑπῆρξαν μεγαλειώδεις. Ὁ ἔγκριτος Βρετανός Βυζαντινολόγος Στῆβεν Ράνσιμαν, στό βιβλίο του «Ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία ἐν αἰχμαλωσίᾳ», ἐπισημαίνει: «Ἡ Ὀρθοδοξία ἦταν ἡ δύναμη πού διετήρησε τόν Ἑλληνισμό κατά τήν διάρκεια τῶν σκοτεινῶν αἰώνων…». Τό Ἑλληνικό Ἔθνος ἀφοῦ δοκιμάσθηκε σκληρά, τελικά θριάμβευσε, γιατί εἶχε πίστη στόν Θεό, τό δίκαιο καί τήν ἀλήθεια.

Ἡ πνευματική αὐτή ἀντίσταση τοῦ Γένους καί ὁ πρωταγωνιστικός ρόλος τῆς Ἐκκλησίας μας κατά τήν περίοδο ἐκείνη ἀναδεικνύονται κυρίως στούς τομεῖς τῆς διαφύλαξης τῆς πίστεως καί τῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως. Οἱ ἔννοιες Ὀρθόδοξος καί Ρωμηός ἦσαν σχεδόν ταυτόσημες. Καθ’ ὅλην τήν διάρκεια τῆς δουλείας στούς ὀθωμανούς Τούρκους ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, στό πρόσωπο τῶν φωτισμένων ποιμένων της -ὅλων τῶν βαθμῶν- ὑπῆρξε ἕνα μεγάλο καί διαρκές σχολεῖο πίστεως, ἐλπίδος, ὑπομονῆς, πνευματικῆς ἀντιστάσεως, ἠθικῆς ἐλευθερίας καί ἐθνικῆς ἀφυπνίσεως. Μόνον ἔτσι μπόρεσε νά ἐπιτευχθεῖ ἡ παλιγγενεσία τῆς πατρίδος. Καί μόνον ἔτσι ἐξηγεῖται ἡ βαθειά πίστη τῶν ἡρωϊκῶν πρωταγωνιστῶν τοῦ 1821. «Μάχου ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος» ἔγραφε στήν Προκήρυξη τῆς 24ης Φεβρουαρίου τοῦ 1821 ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης.

Μέ τήν συντονισμένη προετοιμασία ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τούς διδάχους τοῦ γένους, τούς προεστούς καί τίς ἄλλες κοινοτικές ὁμάδες καί κυρίως χάρις στό ἀδούλωτο φρόνημα τῶν Ἑλλήνων, στοιχεῖο πού διαχρονικά ἀποτελεῖ κληρονομιά τῆς φυλῆς μας, ξύπνησαν λησμονημένες στό χρόνο προσδοκίες, φούντωσαν ξεθωριασμένες ἀπό τά βάσανα ἐλπίδες, ἀναβίωσαν καταπιεσμένες ἀπό τήν τυραννία δυνάμεις. Ἔτσι, ξεσηκώθηκαν ἀπό τήν ταπείνωση οἱ «ραγιάδες», ξαναγεννήθηκαν μέσα στόν τάφο οἱ ἀγωνιστές, ἐστάθησαν μέ γενναιότητα μπροστά στό βάρβαρο δυνάστη καί ὕψωσαν μέ ὑπερηφάνεια τό σύνθημά τους σέ κάθε γωνιά τῆς ἑλληνικῆς γῆς: «Ἐλευθερία ἤ θάνατος», «Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερία». Σ’ αὐτόν τόν τιτάνιο ἀγώνα πηγή ἐμπνεύσεως καί δύναμις συνεκτική ὑπῆρξε ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, γιά τήν ὁποία τόσο εὔστοχα ἡ ἀείμνηστη συγγραφέας Ἰωάννα Τσάτσου ἔλεγε: «Ἡ Ὀρθοδοξία ἦταν πατρίδα σέ κάθε σκλαβιά. Ἡ πατρίδα μας ἦταν ἡ Ὀρθοδοξία μας»! Κάθε ἥρωας, πού ἔγινε ἐπώνυμος ἤ ἔμεινε ἀνώνυμος πάνω στή σκηνή τοῦ μεγάλου ἀγώνα, ἐνσάρκωσε μέσα του ὁλόκληρο τό Ἔθνος, ὅπως καί τό ἴδιο τό Ἔθνος ταυτίσθηκε μέ κάθε ἐπώνυμο ἤ ἀνώνυμο ἀγωνιστή τοῦ ἔπους τῆς ἐλευθερίας.

  • Για να μαθαίνετε πάντα όλα τα νέα, κάντε like στη σελίδα μας olanea.gr

Ἡ Ἑλληνική ἐπανάσταση δέν μοιάζει μέ καμία ἄλλη ἐπανάσταση τῆς ἐποχῆς. Ἀξιοποιεῖ μέν τίς ἰδέες ἀπό ἄλλα εὐρωπαϊκά ἐπαναστατικά κινήματα τῶν χρόνων ἐκείνων, ἀλλά δέν εἶναι ἀντίγραφο καμιᾶς. Εἶναι ἐπανάσταση μέ ἐθνικό καί θρησκευτικό χαρακτήρα, πού ἔχει ὡς κίνητρο τήν ἀπελευθέρωση τῶν Ἑλλήνων ἀπό τούς ἀλλόθρησκους ὀθωμανούς. Ἦταν ἐπανάσταση ἑνός περήφανου λαοῦ, ὁ ὁποῖος ποθοῦσε τήν ἐθνική του ἀνεξαρτησία, ἔπειτα ἀπό σκλαβιά 400 καί περισσοτέρων χρόνων στόν Τοῦρκο δυνάστη. Ἔχει ὡς πνευματικό στήριγμα τήν ἔνθερμη πίστη στήν θεία πρόνοια καί τόν σεβασμό πρός τούς πολυάριθμους Νεομάρτυρες, πού ἔδωσαν τήν ζωή τους ὁμολογώντας τήν πίστη τους στόν Χριστό. Ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ἔχει συνοψίσει σέ λίγες γραμμές μέ τόν πλέον αὐθεντικό τρόπο τόν χαρακτήρα τοῦ μεγάλου ἐκείνου ἀγῶνος: «Ἡ ἐπανάστασις ἡ ἐδική μας δέν ὁμοιάζει μέ καμμίαν ἀπό ὅσας γίνονται τήν σήμερον εἰς τήν Εὐρώπην. Τῆς Εὐρώπης αἱ ἐπαναστάσεις ἐναντίον τῶν διοικήσεών των εἶναι ἐμφύλιος πόλεμος, ὁ ἐδικός μας πόλεμος ἦτον ὁ πλέον δίκαιος, ἦτον ἔθνος μέ ἄλλον ἔθνος».

Ἕνας ἀπό τούς θεσπέσιους πρωτεργάτες αὐτοῦ τοῦ ἔπους, στόν ὁποῖον οἱ σύγχρονοι Σερραῖοι ὀφείλουμε ἰδιαιτέρα τιμή καί εὐγνωμοσύνη, γιά ὅσα ὑπέρ τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος ἔπραξε, εἶναι καί ὁ συντοπίτης μας Ἀρχιστράτηγος Ἐμμανουήλ Παππᾶς, ὁ ὁποῖ-ος «ὑποθήκευσε» στόν ἀγώνα ὁλόκληρη τήν οἰκογένεια, τήν ζωή καί τήν περιουσία του καί σφράγισε τήν πολύτιμη αὐτή ὑποθήκη μέ τόν θάνατό του. Ἐργάσθηκε μέ σύνεση, εὐστροφία καί ἀγωνιστικό φρόνημα, μή φειδόμενος κόπων καί χρημάτων, ὑπέρ τῆς ἐθνικῆς ἀφυπνίσεως καί προστασίας τῶν ἀδικουμένων Ἑλλήνων καί ὑπέρ τοῦ ὑπερμεγίστου ἀγαθοῦ τῆς ἐλευθερίας. Ἡ ἐξέχουσα καί ἐμβληματική προσωπικότητα τοῦ Σερραίου ἀρχηγέτη, διεδραμάτισε σπουδαῖο ρόλο στήν ἔκβαση τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ ἀγώνα σέ τοπικό ἀλλά καί ἐθνικό ἐπίπεδο. Ἡ συνεισφορά του στόν ἀγώνα, ἡ ὁποία ἀνεδείχθη ὑπερτέρα τῶν περιστάσεων σέ φιλοπατρία, ἁγνότητα καί καθαρότητα προθέσεων καί κινήτρων, θάρρος, ἀνδρεία καί πνεῦμα θυσίας, εἶναι μεγαλειώδης καί μοναδική σέ ἀποφασιστικότητα, ἀφοῦ ὑπερέβη τά ὅρια τοῦ ἐφικτοῦ καί μετεωρίσθηκε στά ὅρια τοῦ θαύματος. Ἄς εἶναι αἰώνια ἡ μνήμη τοῦ «ἀθανάτου» αὐτοῦ ἥρωα πού τά σεπτά λείψανά του σκεπάζει ἡ ἔνδοξος Σερραϊκή γῆ καί ἁπαλά τά μυρώνει μέ τό εὐωδιαστό θυμίαμα τῶν λουλουδιῶν της.

Ἡ ἀναγνώριση, ἡ ἀπονομή τιμῆς καί εὐγνωμοσύνης πρός ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι, στίς κρίσιμες στιγμές τοῦ ἐθνικοῦ μας βίου, ἐπιτέλεσαν μέ συναίσθηση εὐθύνης τό καθῆκον τους πρός τό Ἔθνος καί τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἀποτελεῖ συντήρηση τῆς ἐθνικῆς μνήμης καί τῆς ἱστορικῆς μας συνειδήσεως. Χρέος ἑπομένως τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί ἐπιβεβλημένο καθῆκον ὅλων μας, πού σήμερα ἀπολαμβάνουμε τό μέγιστο ἀγαθό τῆς ἐλευθερίας, εἶναι νά ἀξιοποιήσουμε τήν πνευματική αὐτή παρακαταθήκη καί τήν ἱστορική ἐμπειρία, τήν ὁποία συνθέτουν οἱ ἀγῶνες καί οἱ θυσίες τῶν ἡρώων ἀγωνιστῶν, κληρικῶν καί λαϊκῶν, τῆς Ἐθνικῆς μας παλιγγενεσίας. Ἡ λαμπρή αὐτή ἐπέτειος μᾶς δίδει τήν ἀφορμή νά ἐμβαθύνουμε μέ γόνιμο τρόπο στά γεγονότα, νά διδαχθοῦμε ἀπό αὐτά, διορθώνοντας τά λάθη μας καί αὐξάνοντας τίς ἀρετές μας, νά «κοινωνήσουμε ἀπό τό ἀθάνατο κρασί τοῦ ’21», ἀλλά καί νά θυμηθοῦμε τίς κακουχίες καί τά βάσανα πού ἔζησαν οἱ ἔνδοξοι πατέρες μας. Παραλλήλως ὅμως αὐτή ἡ ἐπέτειος λειτουργεῖ καί ὡς ἕνα ἰσχυρό ἀνάχωμα στήν ἰσοπεδωτική λήθη τῶν καιρῶν μας, πού ἀπεργάζεται τήν ἀποδυνάμωση τῶν συνεκτικῶν καί ὑπαρκτικῶν στοιχείων αὐτοῦ τοῦ Ἔθνους. Ἡ ἀπαλλαγμένη ἀπό προκαταλήψεις, φανατισμούς καί στρεβλώσεις μελέτη καί γνώση τῆς ἱστορίας μας εἶναι ἱερά ὑποχρέωσις καί καίριο μέλημα κάθε ἐχέφρονος λαοῦ, πού πορεύεται μέσα στό συνεχῶς μεταβαλλόμενο σύγχρονο ἱστορικό γίγνεσθαι.

Ἡ τοπική μας Ἐκκλησία, θέλουσα νά συμβάλει οὐσιαστικά στόν ἑορτασμό τῆς τριπλῆς ἐπετείου, τῆς συμπληρώσεως δηλαδή τῶν 200 χρόνων ἀπό: α) τῆς ἐθνικῆς παλιγγενεσίας (25-03-1821), β) τῆς θαυμαστῆς διασώσεως τῆς μεγαλομάρτυρος πόλεως τῶν Σερρῶν, πρεσβείαις τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, τήν 8η Μαΐου 1821, ἐκ τῆς σφαγῆς ὑπό τῶν ὀθωμανῶν Τούρκων καί γ) τῆς κοιμήσεως τοῦ πρωτεργάτου τῆς ἐπαναστάσεως στήν Μακεδονία, Σερραίου Ἀρχιστρατήγου Ἐμμανουήλ Παππᾶ, τήν 5η Δεκεμβρίου 1821, ἀφιερώνει τό ἐγκόλπιο ἡμερολόγιο – ἑορτολόγιό Της, τοῦ σωτηρίου ἔτους 2021, στά γεγονότα τῆς ἱστορικῆς, γιά τήν πατρίδα καί τήν πόλη μας, τριπλῆς ἐπετείου καί ἰδιαιτέρως στήν ἐμβληματική καί ἡρωϊκή φυσιογνωμία τοῦ Σερραίου Ἀρχιστρατήγου ἥρωος Ἐμμανουήλ Παππᾶ.

Εὐχή καί προσευχή μου εἶναι τό ἐφετεινό μας ἐγκόλπιο – ἡμερολόγιο, ἡ ἔκδοση τοῦ ὁποίου ἐντάσσεται σέ μία σειρά καί ἄλλων ἐκδηλώσεων ἐπετειακοῦ καί διδακτικοῦ χαρακτῆρος, πού, σύν Θεῷ, θά πραγματοποιηθοῦν μέ τήν συνεργασία θεσμικῶν φορέων τῆς περιοχῆς μας, ἀλλά καί τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, νά ἀποτελέσουν μία καλή ἀφορμή γιά ὅλους μας, ὥστε νά ἀξιοποιήσουμε τήν πνευματική αὐτή παρακαταθήκη τῶν πατέρων μας καί τήν ἱστορική ἐμπειρία τοῦ μαρτυρικοῦ λαοῦ μας καί νά κρατήσουμε ἄσβηστη τή φλόγα τῆς ἐλευθερίας. Ἡ μελέτη καί ἡ βαθειά γνώση τῆς ἱστορίας, ἡ ἐπαγρύπνηση, ἡ ἐγκατάλειψη τοῦ ἐφησυχασμοῦ, ἡ συνεχής προσπάθεια βελτιώσεώς μας σέ προσωπικό, συλλογικό καί ἐθνικό ἐπίπεδο, ἡ ἐθνική μας ἑνότητα καί ὁμοψυχία ἀποτελοῦν καί σήμερα τά πιό ἀποτελεσματικά ὅπλα, γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν ποικίλων ἐθνικῶν καί κοινωνικῶν κινδύνων καί προκλήσεων πού εὑρίσκονται ἐνώπιόν μας . Γι’ αὐτόν τόν λόγο ἀξίζει νά ἐντρυφήσουμε καί κυρίως νά διδαχθοῦμε ἀπό τούς τόσο ἐπίκαιρους στοχασμούς τοῦ συγγραφέα Στρατῆ Μυριβήλη: «Ὅμως ἕνας ἄνθρωπος, ἕνας λαός, ἕνα ἔθνος, δέν ἐξαφανίζεται μονάχα μέ τή φωτιά καί μέ τό σίδερο. Δέν ἐξαφανίζεται μονάχα μέ τό χάσιμο τῆς ζωῆς του. Ἐξαφανίζεται πιό σίγουρα, πιό τελειωτικά μέ τό χάσιμο τῆς ψυχῆς του. Τῆς ψυχῆς του τῆς ἀτομικῆς, τῆς ψυχῆς του τῆς ὁμαδικῆς. Χάνω τήν ψυχή μου θά πεῖ: χάνω τήν οὐσιαστική μου ὕπαρξη. Ἄν ὑπάρχουμε σήμερα σάν Ἑλληνική φυλή, εἶναι γιατί κρατηθήκαμε ἀπό τό ἄμφιο τῆς θρησκείας μας ὅλα αὐτά τά χρόνια».

Εἴθε, τέλος, ὁ φιλάνθρωπος Θεός, νά εὐλογήσει δαψιλῶς τό νέο ἔτος 2021 ἀπό τόν ἀκένωτο πλοῦτο τῆς ἀγάπης Του, ὥστε νά εἶναι γιά ὅλους μας, τόν ἱερό κλῆρο, τίς μοναστικές ἀδελφότητες καί τόν φιλόχριστο λαό τῆς ἁγιοφυλάκτου καί ἐνδόξου ἐπαρχίας μας ἀλλά καί γιά τήν πατρίδα μας καί τόν κόσμο ὁλόκληρο, ἔτος εὐλογίας, σωτηρίας, εἰρήνης, ὑγείας καί εὐημερίας.

Διάπυρος εὐχέτης σας πρός τόν Κύριο.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Σερρῶν καί Νιγρίτης Θεολόγος.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΝΕΑ

- Advertisment -