Ιδιωτικά Πανεπιστήμια όπως λέμε Κολλέγια; (του Αβραάμ Λαφαζάνη)

Ακούγοντας προσεκτικά την τοποθέτηση του νέου ΥΠΑΙΘΑ στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό της Βουλής, αντιλήφθηκα πως μάλλον δεν έχει παρακολουθήσει επαρκώς ο Υπουργός τη λειτουργία των αναγνωρισμένων πλέον ιδιωτικών κολλεγίων από το κράτος.

Πρόσφατα παρακολουθήσαμε την απόγνωση αποφοίτων συγκεκριμένου κολλεγίου, το οποίο πούλησε φύκια για μεταξωτές κορδέλες εν ολίγοις στους σπουδαστές του, ξέροντας ότι εκ των πραγμάτων δεν δύνανται να τους δώσουν ανάλογα επαγγελματικά δικαιώματα σαν εκείνα της διαφήμισης τους.

Σε κάθε περίπτωση, τα ιδιωτικά κολλέγια με το χαμηλό επίπεδο σπουδών τους, παρέχουν υπηρεσίες ακόμη και σε αποφοίτους με 0 στις πανελλαδικές εξετάσεις, ενώ το ΥΠΑΙΘΑ υποτίθεται ότι θα έφερνε την αναβάθμιση του δημοσίου ΑΕΙ με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής εδώ και 4 χρόνια, βαδίζουμε στον 5ο.

Εν τούτοις, τίποτε από τα παραπάνω δεν συνέβη, παρά μόνο η αναγνώριση των ιδιωτικών κολλεγίων για την ικανοποίηση συγκεκριμένων ολιγαρχών σε μια εποχή όπου η ανεργία των νέων καλπάζει και τα δημόσια Πανεπιστήμια έχουν φρακάρει. Ιδίως οι Καθηγητικές σχολές Φιλολογίας, Μαθηματικών κλπ.

Κλείνοντας με τούτες τις σκέψεις, απαιτείται όσο ποτέ άλλοτε σήμερα στη πατρίδα μας, ένα ολιστικό σχέδιο για την Παιδεία.

Με αναβάθμιση και προτεραιοποίηση του δημοσίου Πανεπιστημίου, με ισχυρό πρόγραμμα σπουδών και στα εσχάτως ΑΕΙ (πρώην ΤΕΙ) αλλά και γενικότερα, την κατάργηση των ιδιωτικών Κολλεγίων με πρόσφατα σημάδια αδυναμίας παροχής ισότιμων σπουδών συγκριτικά με τα μεγάλα κρατικά Πανεπιστήμια της χώρας.

Φυσικά, ας ξεχαστεί και κάθε ιδέα για ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων στη χώρα!

Έχουμε ήδη πλείστα κρατικά, αλλά και τόσες σχολές, που εντέλει αδυνατούν να απορροφήσουν τους φοιτητές στην αγορά εργασίας.

Αντίθετα, βλέπουμε όλο και πιο συχνά, επιστήμονες σε δουλειές του ποδαριού της αγοράς για την καθημερινή επιβίωση τους.