Η ψήφος στις ευρωεκλογές είναι η μεγάλη πρόσκληση για την «ανοικοδόμηση» της ευρωπαϊκής προοπτικής (του Κώστα Πασχάλη)
Παρότι η αντίστροφη μέτρηση για τις ευρωεκλογές έχει από καιρό ξεκινήσει, η αίσθηση που εισπράττει κανείς, παρακολουθώντας με σχετική συνέπεια την τρέχουσα ειδησεογραφία, είναι αυτή της απαξίωσης, με την έννοια της υποβάθμισης της σημασίας της εκλογικής διαδικασίας. Χαρακτηριστική η αυθόρμητη και άκρως εξομολογητική δήλωση ενός εκ των πολλών υποψηφίων ευρωβουλευτών που υποστήριξε πως «εμείς οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές που περιφερόμαστε ανά την επικράτεια, έρχονται στιγμές που αισθανόμαστε όπως οι τρελοί του χωριού».
Σημαντική ευθύνη φέρουν κατ’ αρχάς οι πολιτικές ηγεσίες που αναδεικνύουν ως κυρίαρχο διακύβευμα την εκλογική αποτύπωση της δυναμικής που διατηρούν ή διεκδικούν στο εκλογικό σώμα. Η εσωστρέφεια και η αναμάσηση των συνθημάτων που κυριάρχησαν στην πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση, έχουν τον κυρίαρχο ρόλο στην πολιτική αρένα, με αποτέλεσμα οι ψηφοφόροι «θεατές» να έχουν την αίσθηση της «φθηνής» και άνευ ουσίας επανάληψης ενός έργου που έχει ήδη παιχθεί.
Εξίσου μεγάλη ευθύνη όμως φέρει και μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος που θεωρεί τις ευρωεκλογές ήσσονος σημασίας. Η σχέση έλξης απώθησης που χαρακτήριζε, ανέκαθεν, τη στάση των Ελλήνων απέναντι στην Ευρώπη, σχέση που άγγιξε τα όριά της στα χρόνια των σκληρών μνημονίων είναι μία από τις αιτίες. Μία άλλη αιτία εξίσου σημαντική είναι η γενικότερη αντίληψη (που δυστυχώς δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα) που θέλει την Ευρώπη έναν απρόσωπο, βαθιά γραφειοκρατικό και βραδυκίνητο «μηχανισμό» που αδυνατεί να εξισορροπήσει τις τεράστιες οικονομικές ανισότητες και τα επιμέρους συμφέροντα μεταξύ των μελών του.
Δείτε επίσης: META MAGAZINO: Διαβάστε το νέο τεύχος
Σε κάθε περίπτωση, όμως, επιβάλλεται να ξαναδούμε και να επαναπροσανατολίσουμε τη σχέση μας με την Ευρώπη, πολύ δε περισσότερο στην τρέχουσα συγκυρία, που οι «ιαχές» των πολεμικών συρράξεων ακούγονται στη «γειτονιά μας». Αξίζει, πιστεύουμε, στο σημείο αυτό να παραθέσουμε κάποιες σκέψεις του Γιάννη Βούλγαρη (εφ. ΤΑ ΝΕΑ, 11-12 Μαΐου) που αφορούν σ’ αυτό ακριβώς το θέμα. «… Είναι λάθος και παραπλανητική απλοποίηση να λογαριάζουμε τη σχέση μας με την Ευρώπη εργαλειακά, με οικονομικούς όρους, πόσο δηλαδή υπολειπόμαστε ή πόσο συγκλίνουμε με το μέσο όρο. Η σχέση μας με την Ευρώπη υπερβαίνει τα οικονομικά μεγέθη καθώς αλλάζει βαθύτερες λειτουργίες, όπως την κυριαρχία και την γεωπολιτική θέση, τις πολιτισμικές ταυτότητες και την ερμηνεία της εθνικής μας ιστορίας… Αν είναι αλήθεια ότι η Ευρώπη μπαίνει σε μια νέα συντακτική φάση, αν επιχειρήσει ένα νέο άλμα ενοποίησης, τότε η Ελλάδα έχει να παίξει το δικό της ουσιαστικό ρόλο… Η εθνική ιδεολογία ενθαρρύνει έναν ενεργό ρόλο στον προσδιορισμό της νέας ευρωπαϊκότητας…»
Αυτός ακριβώς ο προσδιορισμός της νέας ευρωπαϊκότητας πρέπει να είναι κατά τη γνώμη μας και το κυρίαρχο στοίχημα των επερχόμενων ευρωεκλογών. Πρωτίστως όμως οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε (παρότι εμμέσως το έχουμε ήδη αποδεχθεί) πως η πορεία της χώρας μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πορεία της Ευρώπης. Πέραν των όποιων ενστάσεων και διαφωνιών η Ευρώπη ήταν και παραμένει ο ορίζοντας, το μέλλον προς το οποίο όχι απλώς στρέφουμε το βλέμμα μας, αλλά καλούμαστε να συνδιαμορφώσουμε, δημιουργώντας όρους και συνθήκες που θα αναδείξουν μία Ευρώπη που θα υπηρετεί την αλληλεγγύη και την συναντίληψη μέσα από την αποδοχή κοινώς αποδεκτών δράσεων και πρωτοβουλιών, που θα προτάσσει την κοινωνική και οικονομική ευημερία των πολλών, κόντρα στις ανισότητες και τις εμμονικές προκαταλήψεις, που θα μπορέσει κάποια στιγμή να λειτουργήσει ως υπερεθνική οντότητα μακριά και έξω από στείρους και αδιέξοδους εθνικισμούς.
Στην παραπάνω λογική και αντίληψη, η ψήφος στις ευρωεκλογές έχει το δικό της σαφές περιεχόμενο, που είναι η οικοδόμηση μίας νέας και περισσότερο ελπιδοφόρας ευρωπαϊκής προοπτικής. Πρόκειται για μία πραγματική πρόκληση, στην οποία και πρέπει να ανταποκριθούμε όχι μόνον με την ψήφο μας, αλλά και με την ενεργό συμμετοχή μας.
- Για να μαθαίνετε πάντα όλα τα νέα, κάντε like στη σελίδα μας olanea.gr
