Η ελπίδα δεν χαρίζεται, κερδίζεται! (του Αβραάμ Λαφαζάνη)
Οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ το περασμένο Σαββατοκύριακο ήταν αναμφίβολα καταιγιστικές, από την αποχώρηση της Ομπρέλας με το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να κλείνει (ουσιαστικά) τον 12 ετή ιστορικό του κύκλο στη χώρα.
Στον αντίποδα οι πολίτες, που βλέπουν την τσέπη τους να αδειάζει στις πρώτες 15 μέρες του μήνα, καλώς ή κακώς αδιαφορούν για τα διάφορα ανεμομαζώματα και διαβολοσκορπίσματα της Αριστεράς.
Η κοινωνία απαιτεί πράξεις και ρεαλιστικές προτάσεις από τα κόμματα, που θα ανακουφίσουν τα ελληνικά νοικοκυριά, θα δώσουν πνοή στη νεολαία, θα επιφέρουν καλές και νέες αμειβόμενες θέσεις εργασίας, θα προσελκύσουν μεγάλες επενδύσεις στην αγορά, θα κάνουν τη ζωή των απλών ανθρώπων σε τελική ανάλυση καλύτερη, δίχως τις γνωστές φρούδες υποσχέσεις της εκάστοτε πολιτειακής ηγεσίας.
Κάπου εδώ οι μη προνομιούχοι συμπολίτες μας, μετά και τις τελευταίες δραματικές εξελίξεις στον υπό διάλυση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, έχουν ξανά στραμμένο το βλέμμα (μετά από καιρό) προς το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής και σ’ αυτό ακριβώς το σημείο έγκειται, η ιστορική πλέον ευθύνη στον Ν. Ανδρουλάκη!
Ως εκ τούτου, οφείλει να ενώσει άμεσα όλα εκείνα τα χρήσιμα κομμάτια της κοινωνίας, που απαρτίζουν τη καλή Ελλάδα μέσα από τις στάχτες της σφοδρότατης οικολογικής, οικονομικής, κοινωνικής, γεωπολιτικής κρίσης της σημερινής εποχής.
Μια σύγχρονη δηλαδή Δημοκρατική Παράταξη δίπλα στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, είναι το καλύτερο αντίδοτο για την εργασιακή και κοινωνική επισφάλεια των ημερών μας.
Και για όσους-ες σπεύσουν να διαφωνήσουν με τούτο το άρθρο, ας κοιτάξουν μονάχα το επικείμενο φορολογικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη στη Βουλή, με 50% αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των Ελ. Επαγγελματιών και είναι απλά η αρχή μιας ανάλγητης διακυβέρνησης με περαιτέρω διακρίσεις και τυχόν ταξικούς αποκλεισμούς.
Η ζωή λοιπόν, είναι μια αλυσίδα για όλους μας και η υπεράσπιση της μεσαίας τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, περνάει αποκλειστικά από την ανασυγκρότηση ενός δυνατού αντιπολιτευτικού πόλου ως το ισχυρό αντίβαρο στην εγχώρια καταστροφική κυβερνητική συντήρηση.
Οι καιροί ού μενετοί!
