ΕΔΕΣΣΑ: Το ξεχωριστό πάρκο των καταρρακτών (ΦΩΤΟ)
Λίγο πριν εκπνεύσει το Φθινόπωρο, το olanea.gr επισκέφθηκε τη μαγευτική Πέλλα και συγκεκριμένα την Έδεσσα. Η Έδεσσα αποτελεί μία εκ των πιο ιδιαίτερων πόλεων της Μακεδονίας, καθώς διαθέτει το Πάρκο των Καταρρακτών, μοναδικό στα Βαλκάνια και τοπόσημο της πόλης.
Την εκδρομή και την οργάνωση των δραστηριοτήτων ανέλαβε η ΔΟΜΗ Ανάπτυξης ΙΚΕ στο πλαίσιο του προγράμματος ανάδειξης των Περιφερειακών Ενοτήτων των Σερρών, του Κιλκίς, της Έδεσσας και της Καβάλας σε συνεργασία με τη Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας και τον Όμιλο Ξενοδόχων.
Οι καταρράκτες, λοιπόν, αποτελούν σήμα κατατεθέν της Έδεσσας εδώ και δεκαετίες με πιο γνωστό καταρράκτη τον Κάρανο, ο οποίος αποτελεί και μεγαλύτερο και πλέον μοναδικό καταρράκτη της Έδεσσας με ύψος που ξεπερνά τα 70 μ. Ακόμη, ο Κάρανος έχει χαρακτηριστεί ως ο μοναδικός καταρράκτης τέτοιου ύψους που βρίσκεται σε αστικό περιβάλλον και επίσης ο μόνος που διαθέτει αξιοποιημένο πρωτογενές σπήλαιο, το οποίο είναι επισκέψιμο. Γενικότερα, η μορφολογία του καταρράκτη και των σπηλαίων που έχουν δημιουργηθεί αποτελούν μοναδικά στον κόσμο. Ο μεγαλύτερος καταρράκτης του Πάρκου, έλαβε το όνομα του από τον πρώτο Μακεδόνα Βασιλιά τον Κάρανο.
Βέβαια το Πάρκο δεν είχε πάντα αυτή μορφή, καθώς παλαιότερα, διακρίνονταν 12 διαφορετικοί καταρράκτες, τουλάχιστον μέχρι και τα μέσα περίπου του προηγούμενου αιώνα. Η γερμανική κατοχή, όμως, στην πόλη της Έδεσσας άλλαξε άρδην τα μέχρι τότε δεδομένα, καθώς οι Ναζί αποφάσισαν να μεταφέρουν τα νεκροταφεία της πόλης που βρίσκονταν τότε στη θέση του σημερινού πάρκου σε άλλη περιοχή ώστε να εκμεταλλευτούν το γεώπαρκο. Αρχικά διοχέτευσαν τα 12 κανάλια σε ένα και στη συνέχεια προχώρησαν στην ιδιαίτερη αμφιθεατρική κατασκευή του πάρκου σε επίπεδα. Από το τέλος της κατοχής και έπειτα οι κάτοικοι της περιοχής εκμεταλλεύτηκαν την υδροηλεκτρική ενέργεια που προσέφεραν οι καταρράκτες.
Μέσα στα επόμενα χρόνια οι καταρράκτες εξελίχθηκαν σε τουριστικό πόλο έλξης. Μάλιστα κατά τη δεκαετία του 60′ και του 70′ η περιοχή αποτέλεσε και δημοφιλής θερινός προορισμός, καθώς δημιουργήθηκαν πισίνες από το ποτάμι.
Πέρα, όμως, από την ιδιαίτερη μορφολογία του πάρκου ένα ακόμη χαρακτηριστικό του και έντονο κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας του αποτελούν οι μύλοι. Πιο συγκεκριμένα, για πάνω από 100 χρόνια περίπου, δηλαδή από το 1865 έως και το 1960 λειτουργούσαν 70 νερόμυλοι και 25 μύλοι αλευριού. Οι περισσότεροι νερόμυλοι προϋπήρχαν ήδη από τα βυζαντινά χρόνια. Από την άλλη οι αλευρόμυλοι έχει καταγραφεί ότι λειτουργούσαν ήδη από τις αρχές του 18ου αιώνα με φερτό σιτάρι από την Αριδαία. Όπως ανακαλύψαμε και στον Μύλο των Γεύσεων η ενασχόληση με το σουσάμι αποτελούσε ένα εκ των δημοφιλέστερων επαγγελμάτων της εποχής με συγκεκριμένους τεχνίτες.
Αρχικά έπρεπε να συλλεχθεί το σουσάμι, το οποίο άνθιζε μία μέρα του χρόνου, δημιουργώντας μικρές κάψουλες. Οι κάψουλες αυτές όταν είχαν πια ξεραθεί, άνοιγαν με αποτέλεσμα να “πέσουν” από αυτές τα σουσαμάκια. Κάθε μία κάψουλα εμπεριείχε 45-50 σουσαμάκια. Μάλιστα υπάρχει μία θεωρία που υποστηρίζει ότι από αυτή τη διαδικασία προέρχεται και η έκφραση “Άνοιξε σουσάμι”, καθώς για να ανοίξουν οι ξερές κάψουλες, έπρεπε να χτυπηθούν με ειδικά εργαλεία.
Στην αρχή, έπρεπε να πλυθούν οι σπόροι και να στραγγιστούν. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας παραγόταν και το σπορέλαιο, καθώς κάθε σπόρος περιέχει περίπου 54% λάδι. Στη συνέχεια οι στενοί σπόροι απλώνονταν σε λεπτές στρώσεις στον φούρνο, ώστε να μη καούν. Τελικη διαδικασία ήταν η άλεση με θερμαινόμενο μίξερ της εποχής, ενώ στο τέλος φτιαχνόταν και το ταχίνι.
Στην περιοχή παρατηρήθηκαν 37 είδη σουσαμιού και κυρίως παλαιότερα και μαύρο πικάντικο σουσάμι. Γενικότερα, οι παραγωγοί πίστευαν και στη της ισορροπίας των γεύσεων του Ιπποκράτη, δηλαδή τον συνδυασμό του γλυκού, του αλμυρού, του πικρού και του ξινού. Πλέον σχεδόν όλο το σουσάμι της περιοχής είναι εισαγόμενο, με ελάχιστους τοπικούς συνεταιρισμούς να συνεχίζουν την παράδοση αυτή.
Όμως, εκτός των μύλων, στην περιοχή για μεγάλες χρονικές περιόδους παρατηρήθηκε και εξόρυξη ορυκτών, λόγω και της έφορης πεδιάδας της Έδεσσας, τον Λόγγο. Πιο αναλυτικά, στην ‘Εδεσσα παρατηρήθηκε κυρίως εξόρυξη χρυσού, λιγνίτη, διαμαντιού και ασβεστίτη (μαρμάρου). Όπως είδαμε και στον Μύλο του Νερού & 5 αισθήσεων η εκμετάλλευση των ορυκτών αποτελούσε συνήθη επιχειρηματική δραστηριότητα των πιο εύπορων κατοίκων της περιοχής. Πλέον στην έκθεση συναντώνται 235 διαφορετικά ορυκτά, ενώ δίνεται και μία σύντομη βιντεοπαρουσίαση των βασικότερων σημείων της ιστορίας της εξόρυξης ορυκτών στην Έδεσσα. Από τα πιο ιδιαίτερα σημεία σίγουρα δε θα μπορούσε να είναι άλλη από τη μοκέτα που δείχνει τον τρόπο με τον οποίο οι εργάτες μεταποιήσουν το φυτό της κάνναβης ώστε να φτιάχνουν καραβόσχοινα και άλλα εξαρτήματα ή εργαλεία για τα πλοία. Τότε, η χρήση της μη θεραπευτικής κάνναβης δεν είχε κριθεί ακόμη παράνομη και έτσι χρησιμοποιούταν σε πολλές κατασκευές, καθώς αποτελεί ένα από τα πιο δυνατές φυσικές πρώτες ύλες.
Τέλος, από τα πιο ξεχωριστά αξιοθέατα έχει χαρακτηριστεί, όχι αδίκως, το ερπετάριο με μία αξιοθαύμαστη συλλογή φιδιών, χελωνών, ιγκουάνα και σαυρών. Τα έξοδα του ερπετάριου καλύπτονται από τα εισητήρια εισόδου και από δωρεές, ακόμη και από τον ίδιο τον υπεύθυνο.
Εν κατακλείδι, αν και το πάρκο αποτελεί το βασικότερο αξιοθέατο της Έδεσσας, σίγουρα η πόλη κρύβει πολλούς ακόμη θησαυρούς. Αν επιθυμήσετε, λοιπόν, μία ολοκληρωμένη ξενάγηση καλύτερο θα ήταν να προσκομίσετε την Edessa Card με την οποία μπορείτε να έχετε πρόσβαση σε όλα τα μνημεία της πόλης. Η Έδεσσα αποτελεί σίγουρα μία πολύ ξεχωριστή ταξιδιωτική εμπειρία και σίγουρα αξίζει να την επισκεφθείτε.
Ε.Κωτοπούλου
ΕΔΕΣΣΑ: Το ξεχωριστό πάρκο των καταρρακτών (ΦΩΤΟ)
Δείτε επίσης: ΣΕΡΡΕΣ: Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση Καθηγητών Γερμανικής Γλώσσας
- Για να μαθαίνετε πάντα όλα τα νέα, κάντε like στη σελίδα μας olanea.gr
