Αχ, Μάρθα! (του Μάρκου Μπόλαρη)
Η κρίση , η όποια κρίση,
με λέξεις πάντοτε βεβαιώνεται και σηματοδοτείται !
Βιώνουμε μιάς άλλης τάξεως κρίση,
αφού διαπιστώνουμε ,
στα πενηντάχρονα από την κατάρρευση της επτάχρονης δικτατορίας, της χούντας των συνταγματαρχών που κατέρρευςε υπό το βάρος
της προδοσίας στην Κύπρο,
αυτής που προετοίμασε την εισβολή και μέχρι σήμερα κατοχή του 40 % της Μεγαλονήσου,
διασπιστώνουμε το λοιπόν
ότι στο σημερινό ελλαδικό πολιτικό σκηνικό
υπάρχει τεράστιο οφθαλμοφανές
δημοκρατικό έλλειμμα ,
έλλειμμα κοινοβουλευτικής ουσιαστικής λειτουργίας,
καταφανής υποβάθμιση της Βουλής,
έλλειμμα δημοκρατικής λειτουργίας των κοινοβουλευτικών κομμάτων , τα οποία αφυδατωμένα και ισχνά , ασχολούνται με τους έσωκομματισμούς διαγκωνισμούς θεσιθηρίας κι ουδόλως γνοιάζονται για τα μείζονα και φλέγοντα προβλήματα των Πολιτών, του Λαού, της Χώρας,
κι είναι πλέον ηλίου φαεινότερον ότι
υπάρχει απορφανισμός στην πολιτική σκηνή,
ξεμείναμε από εκείνες τις ισχυρές πολιτικές
προσωπικότητες, που άρθρωναν πειστικό πολιτικό λόγο, έδειχναν κατευθύνσεις, άνοιγαν δρόμους, ενέπνεαν , εμψύχωναν,
και στην θέση των μεγάλων της πολιτικής,
άνθρωποι σαν ρεζέρβες, αδύναμοι
που δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος αυτής
της πολυσήμαντης κι επικίνδυνης συγκυρίας !
Κι ένας Λαός,
τσαλακωμένος από τα επί των λαθών σωρρευμένα λάθη , οικονομικοπολιτικά,
Λαός σε κατάθλιψη
από την αχόρταγη πίεση των αδηφάγων καρτέλ,
Λαός σε απόγνωση
από την απουσία προοπτικής και την ανημπόρια της ηγεσίας του, πολιτικής και πνευματικής, οικονομικής και ακαδημαϊκής, προοπτικής γιά μιά πορεία αξιοπρέπειας μέσα στο παγκόσμιο χωριό !
Τούτες τις μέρες
καθώς είναι η πεντηκονταετηρίδα από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα,
διατυπώνονται στον δημόσιο λόγο σκέψεις, απόψεις, αποτιμήσεις τούτης της διαδρομής του Λαού και της Χώρας κι εστιάζουν βεβαίως στα μείζονα που μας απασχόλησαν και μας απασχολούν, μας προβλημάτισαν κι ίσως πλέον μας απειλούν με αφανισμό !
Με το ταπεινό αυτό σημείωμα,
παίρνοντας μέρος στην δημόσια αυτή συζήτηση
προσέρχομαι, όπως με εμμονή επιχείρησα και τους προηγούμενους χρόνους,
προσέρχομαι με την σκευή ενός απλού πολίτη,
γιά να καταθέσω ενώπιόν σας, επί της τραπέζης, λίγες λέξεις, λέξεις που η απουσία τους από τις πολλές καθημερινές συζητήσεις, δημόσιες κι ιδιωτικές, φανερώνει την ένταση της κρίσης στην οποία είναι παραδομένη η Ελλάδα, αλλά εξ αιτίας της σοβαρής πολιτικής ανάλυσης , εμφανιζόμαστε αδαείς !
Στην διεθνή σκηνή , σ’ όλες τις σημερινές αγροτικές κινητοποιήσεις , σ’ Ευρώπη κι Αμερική ,
το κυρίαρχο σύνθημα είναι
« No farmers – No food”,
όμως, στην πατρίδα μας από τον δημόσιο λόγο έχει αφανιστεί η οποιαδήποτε αναφορά σε κρίσιμες λέξεις, όπως
αγρότες, γεωργοί και σε κτηνοτρόφοι, ψαράδες και μελισσοκόμοι, σε ελαιοπαραγωγούς και οινοπαραγωγούς, σε γαλακτοπαραγωγούς και τυροκόμους, σε σιτοπαραγωγούς και φρουτοπαραγωγούς, σε σταφιδοπαραγωγούς και ν ντοματοπαραγωγούς
και την ίδια στιγμή
που το ανεπαρκές εγχώριο πολιτικό σύστημα αρνείται να εκφέρει Λόγον ανάπτυξης,
Λόγον ουσίας για τις τεράστιες , το εννοώ ,
τις τεράστιες δυνατότητες
του αγροδιατροφικού τομέα της Πατρίδας μας , καταρρέει η Ελληνική Περιφέρεια ,
ερημώνονται πλέον από νιάτα οι εύφοροι κάμποι της χώρας , τα Ελληνάκια επιδιώκουν να εφοδιαστούν πάσης θυσία ένα πτυχίο, για να επιδιώξουν καριέρα στο εξωτερικό ή στην ημεδαπή ,
κι η Ελλάδα
αντί να είναι ο υπερήφανος εξαγωγέας των ποιοτικότερων αγροδιατροφικών προϊόντων
έχει καταντήσει ο μεγαλοεισαγωγέας για ντομάτες και μαρούλια, πατάτες και φασόλια, φρούτα και σιτηρά, κρέατα και γάλατα,
καθώς πάνω στην ευφορότερη ελληνική γή σπέρνονται πλέον λαμπόγυαλα, ήγουν,
φωτοβολταϊκά πάρκα !
Θα μπορούσε το κείμενο να εμπλουτιστεί με αντίστοιχο λεξιλόγιο άλλων κλάδων της οικονομικής – παραγωγικής – αναπτυξιακής ζωής της Χώρας,
θα μπορούσα εκτενώς και επαρκώς να αναλύσω την κατάρρευση της ελληνικής βιοτεχνίας, της βιομηχανίας, της κλωστοϋφαντουργίας , της εριουργίας και της ζαχαρουργίας, της επιπλοποιίας και των υποδηματοποιίας, των μηχανουργείων και των ναυπηγείων ,
είναι απολύτως φανερό
ότι από ένα σημείο κι έπειτα
στη διάρκεια αυτής της διαδρομής ,
το ελληνικό παραγωγικό μοντέλο αμφισβητείται,
η παραγωγική μας βάση κλονιπζεται,
οι απαιτήσεις της παγκόσμιας αγοράς αλλάζουν,
κι ενθάδε ,
το πολιτικοοικονομικό σύστημα ,
αντίς να προσαρμοστεί με αξιώσεις
αντί να βγεί στην πρωτοπορία
επιλέγει να οπισθοχωρήσει , να αποσυρθεί ,
να ασχοληθεί με την διανομή ευρωπαϊκών επιδοτήσεων , νομίμως ή αθλίως,
κλείνει τα μάτια στην καθίζηση ,
διαλέγει τα λυπήσει το ζήτημα της ανεργίας
με ρουσφετολογικές προσλήψεις στο δημόσιο,
παραδίδει τα ασημικά της ελληνικής οικονομίας
σε άρπαγες ξένους, τάχα εταίρους και συμμάχους,
οδηγείται σε κρίση ,
που την είπαν χρηματοοικονομική ,
την βάφτισαν δημοσιονομική ,
μπήκαμε στην περιδίνηση των διαδικασιών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου,
παραδώσαμε την είσπραξη των δημοσίων εσόδων του Κράτους σε μια τάχα ανεξάρτητη αρχή , που ελέγχουν ξένα συμφέροντα,
κι όμως,
μέχρι σήμερα ,
δεν έχουμε το θάρρος , ή ίσως την σωφροσύνη
για να παραδεχτούμε ότι
ένα Κράτος για να σταθεί στα πόδια του ,
μια επιχείρηση το ίδιο,
κι ένα νοικοκυριό ομοίως,
η Ελλάδα για να ορθοποδήσει
σοβαρό αναπτυξιακό σχέδιο χρειάζεται ,
στιβαρή στρατηγική έχει ανάγκη,
τα θεμελιώδη συγκριτικά της πλεονεκτήματα
να αξιοποιήσει ,
τις τεράστιες δυνάμεις σε ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό επιβάλλεται να ενεργοποιήσει ,
στις νέες τεχνολογίες , παραγωγή προϊόντων υψηλής τεχνολογίας και στην έρευνα,
στην διαδικτυακή πρόκληση υπηρεσιών, ναυτιλιακών, τραπεζικών, εκπαιδευτικών
σε παραγωγή υψηλής ποιότητας προϊόντων αγροδιατροφής, βιολογικών της μοναδικής στον κόσμο βιοποικιλότητάς μας,
σε αναβάθμιση παιδείας, πανεπιστημίων, ιδρυμάτων, εξειδικευμένων δεξαμενών σκέψης,
σε αναβάθμιση των μονάδων υγείας ,
σε στήριξη της ναυτιλίας, των ναυπηγικής και ναυπηγοεπισκευαστικών μονάδων ,
σε προβολή ποιοτικού προτύπου τουρισμού και σωτηρία των νησιών από την καταστροφική σώρευση μπετόν ,
στην ανύψωση του ιστορικού κέντρου της Αθήνας ως εξαιρετικού μνημείου της ανθρωπότητας, με ενοποιήσεις μνημείων, απαλλοτριώσεις οικοπέδων, υπογειοποίηση αρτηριών, πεζοδρομήσεις,
σε ανάδειξη με επιμέλεια της διαχρονικής πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου σ’ όλη την υφήλιο, εκθέσεις, θέατρο, μουσική,αθλητισμούς,
σε στοχευμένη αναβάθμιση των δημοκρατικών θεσμών της χώρας , ως μείζονος πολιτισμικού θεσμού για την ανθρωπότητα και την προβολή της στην παγκόσμια κοινή γνώμη,
μα, αδέρφια, όλα τούτα ,
από την ορθοπόδηση της παραγωγικής μας βάσης
εξαρτώνται , από το κατά κεφαλήν εισόδημα, από την αντιστροφή της κατρακύλας των μισθών και των συντάξεων, από την αυτοπεποίθηση και την αξιοπρέπεια των Ελλήνων,
δηλαδή , όλα εξαρτώνται από το
ένα με το οποίο δεν ασχολούμαστε !
Μεριμνάς και τυρβάζεις περί πολλά , Μάρθα,
ενώ , ενός εστί χρεία !
Αχ , Μάρθα !
META MAGAZINO: Διαβάστε εδώ το τελευταίο τεύχος
- Για να μαθαίνετε πάντα όλα τα νέα, κάντε like στη σελίδα μας olanea.gr
