Κι επειδή όλα είναι πιο διασκεδαστικά με παρέα, ταιριάξαμε και φέτος τις ταινίες της χρονιάς σε ζευγαράκια – ένας τρόπος να αναζητήσετε ένα ενδιαφέρον συμπλήρωμα σε κάποιο φιλμ που σας άρεσε.
Σαν απόδειξη πως πραγματικά τίποτα δεν κρατάει για πάντα και τίποτα δεν είναι άτρωτο, το 2023 θα γραφτεί στα βιβλία ως η χρόνια του 21ου αιώνα που το franchise εμπορικό σινεμά κατέρρευσε μπροστά στα μάτια μας. Οι υπερήρωες καταποντίστηκαν (εκτός από τη μοναδική ταινία του είδους που διαθέτει ουσιαστική δημιουργική σκοπιά από πίσω, το Guardians of the Galaxy vol.3) αλλά δεν περιορίζεται εκεί η ζημιά. Το νέο Indiana Jones πέρασε και δεν ακούμπησε, το εορταστικό animation Wish της Disney έκανε το στούντιο να ευχηθεί να μην είχε ακόμα τμήμα κινουμένων σχεδίων, κι ακόμα κι η νέα Επικίνδυνη Αποστολή ζορίστηκε πολύ στα ταμεία.
Για πρώτη φορά από το 2001, καμία από τις τρεις πρώτες ταινίες στο παγκόσμιο box office δεν είναι σίκουελ. Ναι, προφανώς, για να βρέθηκαν εκεί πάνω όλες έχουν κάτι τρομερά αναγνωρίσιμο: Τις κούκλες Barbie, τα βιντεοπαιχνίδια Super Mario, το όνομα του Κρίστοφερ Νόλαν – όμως ας μην αγνοούμε το γεγονός πως ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες, είχαμε στην κορυφή τρεις ταινίες που δεν συνέχιζαν, δεν επανέφεραν κάποια ταινία που είχαμε δει 2-3 χρόνια πριν. Το κοινό, κουρασμένο, αναζήτησε κάτι καινούριο.
Και μάλιστα ανάμεσα στην Barbie και το Οπενχάιμερ, τα αναμφίβολα φιλμικά φαινόμενα του ‘23, μπορεί κανείς να συζητήσει και να βρει πολλές ιδέες και τεχνικές στα όρια του αντισυμβατικού και του επαναστατικού. Στην περίπτωση της Barbie, το να φαίνεται αντισυμβατική είναι κομμάτι του ίδιου του κειμένου της ταινίας. Στην περίπτωση του Οπενχάιμερ, οι τεχνικές μέσω των οποίων ξεδιπλώνεται μια βιογραφική αφήγηση στην οθόνη, επαναπροσεγγίζονται από την αρχή. Κι αυτές οι ταινίες σκαρφάλωσαν στην κορυφή του παγκόσμιου box office.
Όπως γράφει στο εξαιρετικό του essay ο Ρίτσαρντ Μπρόντι στο New Yorker φαίνεται πως βρισκόμαστε σε μια στιγμή στο χρόνο όπου και τα στούντιο παίρνουν περισσότερα ρίσκα από όσα είχαμε συνειδητοποιήσει, και οι τεχνικές στη διάθεση των σκηνοθετών τους δίνουν περισσότερα δημιουργικά όπλα, και τα streaming δίκτυα βρίσκονται σε ένα σημείο αναμεταξύ τους σύγκρουσης που έχει ως αποτέλεσμα έργα μεγάλης φιλοδοξίας, από τους Δολοφόνους του Ανθισμένου Φεγγαριού για το Apple TV+ μέχρι την σπουδαία τετραλογία διασκευών Ρόαλντ Νταλ του Γουές Άντερσον για το Netflix. Κι όσο για την Disney; Η αναμφίβολα σημαντικότερη φετινή κυκλοφορία του στούντιο προέρχεται από την Searchlight κι έχει γυριστεί από έναν έλληνα σκηνοθέτη που διατηρούσε το δικαίωμα του director’s cut.
(Και μιλώντας by the way και για ελληνικά δεδομένα: Το ντόπιο αντίστοιχο μεγάλο μπλοκμπάστερ της χρονιάς, η Φόνισσα, είναι μια από τις πιο καλλιτεχνικά εντυπωσιακές ελληνικές ταινίες τα τελευταία χρόνια.)
Είναι όλα αυτά μια τυχαία συγκυρία στο χρόνο; Μπορεί. Έτυχε η Marvel να πνίξει το προϊόν της με κακές τηλεοπτικές σειρές την ίδια στιγμή που κανείς δεν είχε και πολλή όρεξη για νέες περιπέτειες μετά το τελευταίο Avengers. Έτυχε η DC να κάνει νέα αρχή με τους δικούς της υπερήρωες αφήνοντας τις τελευταίες τρεις ταινίες της να σβήσουν ήσυχα στο box office. Έτυχε οι απεργίες σεναριογράφων και ηθοποιών να αποδυναμώσουν τον κύκλο προώθησης πολλών μεγάλων εμπορικών στοιχημάτων. Έτυχε η διαστρική περσινή επιτυχία του Top Gun: Maverick να θάψει και το φετινό Indiana Jones και τη φετινή Επικίνδυνη Αποστολή. Έτυχε η Disney να έχει εκπαιδεύσει το κοινό πως τα animation είναι για το Disney+ και κανείς πια δεν πάει να τα δει σινεμά.
2023: Οι 30 καλύτερες ταινίες της χρονιάς
Δείτε επίσης: ΣΕΡΡΕΣ: Ψηλά οι γυναίκες στην παρακολούθηση πορνό (ΕΡΕΥΝΑ)
- Για να μαθαίνετε πάντα όλα τα νέα, κάντε like στη σελίδα μας olanea.gr
